البته ستاره‌شناسان علاقمند به موسیقی و برعکس به روش‌های مختلف سعی کرده‌اند پیوندهای میان این دو حوزه را تقویت کنند. برخی از موسیقی‌دانان قطعاتی را با الهام از اجرام سماوی ساخته‌اند. گاهی بر مبنای تابش‌های رادیویی اجرام مختلف قطعاتی ساخته شده است و گاهی نیز ستاره‌شناسان اطلاعات اجرام سماوی را به شکل ساختاری موسیقیایی عرضه کرده‌اند. نمونه‌ی جالبی از این کار الکس هریسون پارکر محقق پست دکترای مرکز اخترفیزیک اسمیتسونین به نام سونات ابرنواختر است. در این قطعه وی بر اساس رصدهای رصدخانه‌ی کانادا، فرانسه، هاوایی (CFHT) از چهار منطقه آسمان و رصد ابرنواختراهای نوع Ia قطعه‌ای موسیقی ساخته است. وی ابزار مورد استفاده را بر مبنای جرم کهکشان میزبان، صدا را بر مبنای فاصله و کشش نت‌ها را بر مبنای مدتی که آن ابرنواختر به اوج رسیده و افول نموده انتخاب کرده و حاصل کارش را در ویدیویی قرار داده که محل بروز این ابرنواخترها را نیز مشخص کرده است. (ویدئو را در این‌جا ببینید)

فعالیت‌های مربوط به حوزه‌ی مشترک ستاره‌شناسی و موسیقی حوزه‌ی فوق‌العاده هیجان‌انگیزی است که با خلاقیت هنری و استفاده از دانش ستاره‌شناسی بسیاری از روابط شگفت‌انگیز و در عین حال قطعاتی به یاد ماندنی را خلق می‌کند و این مسیری باز برروی موسیقی‌دانان علاقمند به نجوم و یا منجمانی که زمینه موسیقی دارند به شمار می‌رود.

منبع پاسخ http://qa.canot.ir/%D8%A2%D9%8A%D8%A7-%D9%88%D8%A7%D9%82%D8%B9%D8%A7%D9%8B-%D9%81%D9%88%D8%A7%D8%B5%D9%84-%D8%A8%D9%8A%D9%86-%D8%B3%D9%8A%D8%A7%D8%B1%D9%87%E2%80%8C%D9%87%D8%A7-%D8%A8%D8%A7-%DA%AF%D8%A7%D9%85%E2%80%8C/