دوران کودکى و درسم را 
مى شنوم صدایى گرم

و مى بینم انگشتان سپیدى 
که بر آن نشسته گرد عشق و مى آموزد مرا

به روى تخته سیاه 
الفباى عشق

و هرگاه میگذراندم از نظر 
دوباره برگى از دفتر خاطرات را

باز هم تو بودى مرا راهبر 
و من همراه تو تا بیاموزى مرا

اى معلم اى شمع شب افروز 
من آموختم محبت و صفا را

آموختم گذشت و وفا را 
آموختم زندگى را با تو و تو را با عشق

اى معلم با تمامى وجود 
گویم تو را سپاس گویم تو را درود